چای سبز گونه ‌ای چای است که از برگ ‌ها و جوانه‌ های «کاملیا سیننسیس» که فرایند پژمردگی و اکسیده شدن چای معمولی را طی نکرده است، به دست می ‌آید.

چای سبز محصول چین است که تولید و توزیع آن به سایر کشورهای شرق آسیا نیز سرایت کرده ‌است. انواع مختلفی از چای سبز وجود دارد که با توجه به تنوع استفاده، شرایط رشد، روش‌های باغبانی، فرآوری تولید و زمان برداشت، تفاوت ‌های چشمگیری دارند.

اگرچه تحقیقات زیادی در مورد اثرات احتمالی مصرف چای سبز به‌ طور مرتب انجام شده ‌است، اما شواهد کمی مبنی بر تأثیر نوشیدن چای سبز بر سلامتی وجود دارد. البته باید اضافه کرد در برخی افراد مبتلا به فشارخون بالا، ممکن است در کاهش میزان فشارخون موثر باشد. همچنین عصاره چای سبز می ‌تواند باعث کاهش وزن، تنظیم قند خون، پیشگیری از بیماری ‌ها، حفظ سلامت پوست و کبد، کاهش سطح چربی خون، تنظیم فشارخون و بهبود سلامت مغز شود.

چای سبز دارای طبع  سرد و خشک است؛ به همین دلیل هنگام دم کردن آن از دارچین، زیره، هل، گل محمدی، نبات، نعناع یا عسل استفاده می‌ شود تا طبع متعادلی به دست بیاید. مصرف خرما و کشمش نیز به خنثی کردن سردی آن کمک می‌کند.

چای سبز در عملکرد ورزشی و ریکاوری بدن نیز مفید است و باعث بهبود بیماری های معده  و کمک یه کنترل غلظت خون می شود.

برخلاف چای سیاه، چای سبز فرایند اکسیداسیون (تخمیر) را طی نمی ‌کند. چرا که عمل حرارت دادن و خشک کردن برگ چای قبل از تخمیر، باعث حفظ کلروفیل داخل برگ می ‌شود. کلروفیل ماده ای است که باعث سبز شدن رنگ برگ گیاه می‌ شود. از این رو چای سبز با کیفیت نباید برگ ‌های قهوه ای داشته باشد. بنابراین زمانی که چای سبز با کیفیت را دم می ‌کنید، رنگ چای در فنجان باید طیفی از رنگ سبز باشد.

مهم‌ترین نکته‌ ای که باید در تهیه دمنوش چای سبز در نظر داشته باشید، این است که نباید آن را مانند چای سیاه در معرض حرارت مستقیم قرار داد. برای تهیه این چای ابتدا باید آب را روی حرارت قرار دهید تا جوش بیاید. سپس زیر آن را خاموش کنید و بگذارید ۵ دقیقه بماند تا دمای آن کمی کاهش یابد و به حدود ۸۰ درجه برسد. برای دو فنجان چای سبز، یک قاشق غذاخوری سرخالی چای داخل قوری بریزید و سپس آب ۸۰ درجه را به آن اضافه کنید. ۵ تا ۸ دقیقه زمان دهید تا چای سبز دم بکشد و پس از این مدت، آماده است.

گروه طب سنتی ایرانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز