کودکان با اختلال نقص توجه، بیش فعالی، 5 تا 10 درصد از جمعیت کودکان در سنین مدرسه را تشکیل می دهند. از ویژگی های عمده این اختلال در کودکان فعالیت و تحرک زیاد، تمرکز و توجه کم و رفتارهای ناگهانی و تکانشی است.

علایم این اختلال از دوران کودکی شروع می شود و ممکن است در نوجوانی رو به بهبودی برود. اگر چه ممکن است بعضی از جنبه های آن تا پایان عمر باقی بماند.

مهم ترین علت بروز اختلال بیش فعالی

مهمترین علت ایجاد این اختلال در کودکان، عوامل ژنتیکی است. پژوهش ها نشان می دهد که اگر کودکی اختلال نقص توجه و بیش فعالی داشته باشد، بین 10تا 35درصد از اعضای خانواده او نیز احتمال این اختلال را خواهند داشت. درمان های متعددی در تحقیقات به عنوان مبنای ژنتیکی این اختلال شناخته شده است.

همچنین بر اساس مطالعات اخیر، تکامل قشری مغز ممکن است در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اغلب تا چندین سال به تعویق بیفتد. این تاخیر در ناحیه جلویی مغز که برای کنترل فرآیندهای ادراکی و شناختی، از جمله توجه و برنامه ریزی حرکتی اهمیت دارد، برجسته است. با وجود این تاخیر در تکامل قشری مغز، اما در ساختار مغز هیچ حالت غیر طبیعی دیده نمی شود.

از علت های دیگر این اختلال، وجود سابقه نارس بودن در زمان تولد و همچنین تحمل شرایط با اکسیژن پایین در جنین است.

برخورد و مواجهه مناسب والدین با نشانه ­های بیماری و اختلالات رفتاری ناشی از آن می ­تواند در کنترل علائم و جلوگیری از عوارض بعدی موثر باشد.

دکتر «سارا ده بزرگی»، فوق  تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز